Wageningen en Nw.Nickerie
Door: Therese
Blijf op de hoogte en volg Therese
11 Oktober 2007 | Suriname, Paramaribo
Hier een eerste kort verslag. Mijn geheugen werkt niet zo best dus zullen de anderen het moeten aanvullen, maar iedereen slaapt nog op Ans na. Die hoorde ik net met de werkster praten.
Zondag zijn we precies op tijd vertrokken. We hadden 9 uur afgesproken en 9 uur was het.Nadat Gerard de bus tussen de hoge muren (en zeer smal) de weg op had gekregen zonder ergens tegenaan te rijden klonk er een luid applaus van iedereen. Het is voor het eerst dat hij links reed (alhoewel hij in Almere dicht bij huis al vaak oefende en ik vaker een hartverzakking kreeg omdat er iemand de bocht om kwam). We kwamen zonder kleerscheuren de stad uit. Rudy had ons goed uitgelegd hoe we op de Kwattaweg moesten komen en vandaar is het eigenlijk één lange weg naar Wageningen.
Bij de Saramacca rivier onze eerste stop gemaakt. Vroeger moesten we daar met een pontje over, maar nu is er een brug. De hindoestaanse winkelier (achter tralies) kwam uit Rotterdam. Heerlijk broodje ei en bakkeljauw gegeten met soft (frisdrank voor de leken).
Na een uurtje verder gereden richting Coppenamepunt. Daar was vroeger ook een pont maar inmiddels ook een hele lange brug over de Coppenamerivier. Hier zijn we niet gestopt. Vroeger was er een maktje en winkels maar nu niets meer. De wegen waren in heel district Saramacca ontzettend slecht en Gerard en Jean-Pierre hadden moeite om de gaten te ontwijken. Ook de drempels waren zo hoog dat als je er niet langzaam overheen zou gaan er heel wat hoofdafdrukken in het plafond van de bus hadden gezeten.
In Totnes (district Coronie) gingen we op zoek naar een tentje om iets te eten. Dat viel niet mee want het was zondag en alles was dicht. Naast de Shell vonden we een klein hokje waar je wat eten kon bestellen, maar als je wc's achter op het terrein had gezien kon je je afvragen of je er wel goed aan deed om daar te eten. Enfin, de meeste hebben wel wat bami if nasi gegeten (meer was er ook niet).
Nadat we daar vertrokken zijn we in één keer doorgereden naar Wageningen. We kwamen daar ongeveer om half 3 aan als ik me niet vergis en de oude baas Vlijter stond ons al op te wachten. We mochten zelf zeggen welke kamers we wilden. Veel soeps was het niet maar uiteindelijk had iedereen een kamer met airco uitgezocht. In Nederland zou ik hard weggerend zijn, maar goed, we konden slapen. Als je de wc had doorgetrokken kon je niet meer douchen omdat er geen water meer uit de kraan kwam. Ook als onze buren douchten (JP en Luc) hadden we geen water meer. Het water dat G en ik gebruikten aan de wastafel kwam onderaan de pijp gewoon de kamer in.Wij hadden bijna een hotel met zwembad in de kamer. Het verbaasde ons dat er in die paar dagen meerdere nederlandse gasten kwamen (voor 1 nacht).
Toen iedereen wat opgefrist was zijn we gaan wandelen. We hebben de steiger en het zwembad gezocht én het huis van Lijzenaar dat naast het zwembad stond maar er was niets meer. Alles was overwoekerd.
Ik heb voor het eerst het huis van pa en ma kunnen zien aan de Charolaislaan. Volgens de jongens zag het er vreselijk uit, maar pa's kippenhok hadden ze nog in gebruik. Schuin tegenover was de sportzaal Masanga maar alles in staat van verval. Het deed me pijn te zien dat het eens zo mooie Wageningen nu veel krotten had en er erg onverzorgd uitzag.
Toen we bij het hotel terug kwamen met uiteraard veel djogo's (bier)stond Roberto (jeugdvriend van JP) ons op te wachten.
We hebben 's avonds gegeten bij de vrouw van Peter? Gummels mevrouw Rosenberg. Zij verzorgt de catering voor alle Wageningengangers. Het was erg lekker, alleen de eerste avond werden we aangevallen door muskieten. Ans hád het niet meer. We hebben meteen besloten de volgende dag of vóór of ná de muskietenaanval te gaan eten, want dit was geen lolletje. De volgende dag het wel of er een paar ernstig zieken mensen bij ons waren met bulten allover.
De volgende dag zouden we om 8.15 uur gaan ontbijten bij Samsjoe? (mw Rosenberg) maar onderweg werden we aangesproken door een groep vrouwen. Er was een Sandra van Tol bij die bij Jacques op school had gezeten, maar Jacques kon het zich niet herinneren. We zouden om 9 uur bij de silo zijn; dit had Roberto geregeld. We waren echter veel te laat door omstandigheden. We hadden op de heenweg een doos met puppies gevonden die gedumpd was en die wilde Ans ophalen, de hondjes wassen en in haar badkamer ff achterlaten. We werden ook opgehouden door die vrouwen die aan de weg aan het schoffelen waren én enkele van ons gingen via een andere weg naar de silo om de kerk en zo nog te kunnen zien en fotograferen.
We mochten niet op de silo omdat we te laat waren. We hadden nooit gedacht dat dat een probleem zou zijn want dat is toch typisch surinaams? Of niet dan?
Na veel gepraat en heen en weer gefiets van Roberto mochten we erin.
We hebben eerst rondgekeken in de drogerij en slijperij en daarna in de silo. Er werd van alles verteld maar waar het ons om ging was dat we graag op het dak van de silo wilden om heel Wageningen te kunnen overzien.
Roberto probeerde 2 keer aan die heer te vragen of we naar boven mochten maar hij hoorde het niet. Ik zei tegen Roberto dat hij misschien nee zou zeggen en dat we beter gewoon naar boven konden gaan. Zo gezegd zo gedaan. Roberto en ik liepen in het pikdonker naar boven (de liftschacht was open en geen lift) en even later volgde de rest.Helaas was de deur boven afgesloten met een dik slot.
Ergens zagen we een kapot raam met een zinken plaat ervoor. Deze werd door de heer verwijderd. Iedereen klom erdoor, behalve ik.
Luc gaat vanaf hier verder.
Zondag zijn we precies op tijd vertrokken. We hadden 9 uur afgesproken en 9 uur was het.Nadat Gerard de bus tussen de hoge muren (en zeer smal) de weg op had gekregen zonder ergens tegenaan te rijden klonk er een luid applaus van iedereen. Het is voor het eerst dat hij links reed (alhoewel hij in Almere dicht bij huis al vaak oefende en ik vaker een hartverzakking kreeg omdat er iemand de bocht om kwam). We kwamen zonder kleerscheuren de stad uit. Rudy had ons goed uitgelegd hoe we op de Kwattaweg moesten komen en vandaar is het eigenlijk één lange weg naar Wageningen.
Bij de Saramacca rivier onze eerste stop gemaakt. Vroeger moesten we daar met een pontje over, maar nu is er een brug. De hindoestaanse winkelier (achter tralies) kwam uit Rotterdam. Heerlijk broodje ei en bakkeljauw gegeten met soft (frisdrank voor de leken).
Na een uurtje verder gereden richting Coppenamepunt. Daar was vroeger ook een pont maar inmiddels ook een hele lange brug over de Coppenamerivier. Hier zijn we niet gestopt. Vroeger was er een maktje en winkels maar nu niets meer. De wegen waren in heel district Saramacca ontzettend slecht en Gerard en Jean-Pierre hadden moeite om de gaten te ontwijken. Ook de drempels waren zo hoog dat als je er niet langzaam overheen zou gaan er heel wat hoofdafdrukken in het plafond van de bus hadden gezeten.
In Totnes (district Coronie) gingen we op zoek naar een tentje om iets te eten. Dat viel niet mee want het was zondag en alles was dicht. Naast de Shell vonden we een klein hokje waar je wat eten kon bestellen, maar als je wc's achter op het terrein had gezien kon je je afvragen of je er wel goed aan deed om daar te eten. Enfin, de meeste hebben wel wat bami if nasi gegeten (meer was er ook niet).
Nadat we daar vertrokken zijn we in één keer doorgereden naar Wageningen. We kwamen daar ongeveer om half 3 aan als ik me niet vergis en de oude baas Vlijter stond ons al op te wachten. We mochten zelf zeggen welke kamers we wilden. Veel soeps was het niet maar uiteindelijk had iedereen een kamer met airco uitgezocht. In Nederland zou ik hard weggerend zijn, maar goed, we konden slapen. Als je de wc had doorgetrokken kon je niet meer douchen omdat er geen water meer uit de kraan kwam. Ook als onze buren douchten (JP en Luc) hadden we geen water meer. Het water dat G en ik gebruikten aan de wastafel kwam onderaan de pijp gewoon de kamer in.Wij hadden bijna een hotel met zwembad in de kamer. Het verbaasde ons dat er in die paar dagen meerdere nederlandse gasten kwamen (voor 1 nacht).
Toen iedereen wat opgefrist was zijn we gaan wandelen. We hebben de steiger en het zwembad gezocht én het huis van Lijzenaar dat naast het zwembad stond maar er was niets meer. Alles was overwoekerd.
Ik heb voor het eerst het huis van pa en ma kunnen zien aan de Charolaislaan. Volgens de jongens zag het er vreselijk uit, maar pa's kippenhok hadden ze nog in gebruik. Schuin tegenover was de sportzaal Masanga maar alles in staat van verval. Het deed me pijn te zien dat het eens zo mooie Wageningen nu veel krotten had en er erg onverzorgd uitzag.
Toen we bij het hotel terug kwamen met uiteraard veel djogo's (bier)stond Roberto (jeugdvriend van JP) ons op te wachten.
We hebben 's avonds gegeten bij de vrouw van Peter? Gummels mevrouw Rosenberg. Zij verzorgt de catering voor alle Wageningengangers. Het was erg lekker, alleen de eerste avond werden we aangevallen door muskieten. Ans hád het niet meer. We hebben meteen besloten de volgende dag of vóór of ná de muskietenaanval te gaan eten, want dit was geen lolletje. De volgende dag het wel of er een paar ernstig zieken mensen bij ons waren met bulten allover.
De volgende dag zouden we om 8.15 uur gaan ontbijten bij Samsjoe? (mw Rosenberg) maar onderweg werden we aangesproken door een groep vrouwen. Er was een Sandra van Tol bij die bij Jacques op school had gezeten, maar Jacques kon het zich niet herinneren. We zouden om 9 uur bij de silo zijn; dit had Roberto geregeld. We waren echter veel te laat door omstandigheden. We hadden op de heenweg een doos met puppies gevonden die gedumpd was en die wilde Ans ophalen, de hondjes wassen en in haar badkamer ff achterlaten. We werden ook opgehouden door die vrouwen die aan de weg aan het schoffelen waren én enkele van ons gingen via een andere weg naar de silo om de kerk en zo nog te kunnen zien en fotograferen.
We mochten niet op de silo omdat we te laat waren. We hadden nooit gedacht dat dat een probleem zou zijn want dat is toch typisch surinaams? Of niet dan?
Na veel gepraat en heen en weer gefiets van Roberto mochten we erin.
We hebben eerst rondgekeken in de drogerij en slijperij en daarna in de silo. Er werd van alles verteld maar waar het ons om ging was dat we graag op het dak van de silo wilden om heel Wageningen te kunnen overzien.
Roberto probeerde 2 keer aan die heer te vragen of we naar boven mochten maar hij hoorde het niet. Ik zei tegen Roberto dat hij misschien nee zou zeggen en dat we beter gewoon naar boven konden gaan. Zo gezegd zo gedaan. Roberto en ik liepen in het pikdonker naar boven (de liftschacht was open en geen lift) en even later volgde de rest.Helaas was de deur boven afgesloten met een dik slot.
Ergens zagen we een kapot raam met een zinken plaat ervoor. Deze werd door de heer verwijderd. Iedereen klom erdoor, behalve ik.
Luc gaat vanaf hier verder.
-
11 Oktober 2007 - 11:53
Tasha:
Haai luitjes...
Spannende tories hoor.....
I wanna know more!!
Mams....je droge humor heeft mij weer eens in tranen en tuiten laten uitbarsten...!Ik ging stuk!!
X Tasha -
11 Oktober 2007 - 14:50
Luc:
ok, we moesten dus het laatste stuk wat acrobatiek beoefenen om via een of ander machine onderdeel, door een raampje naar buiten te klimmen en op het dak van de silo te komen (41m hoog). Helemaal geweldig, wat een uitzicht! Ik had niet durven dromen dat we dit nog zouden meemaken. Dit bracht zoveel herinneringen bij me naar boven...b.v. pa die over het randje balanceerde, terwijl Jacques en ik niet in de buurt van de rand mochten komen. Ook viel het op hoe klein het oude gedeelte van Wageningen eigenlijk was. Na een tijdje genieten, foto's en filmpjes maken zijn we weer via het raam, door de donkere stoffige trappen hal naar beneden gegaan. Daar bleek dat de planbewaking van de SML ons op het dak van de Silo (betonnen gebouw op de foto's voor de niet Wageningers) hadden gezien. Dit had dus absoluut niet gemogen! Die Thérèse toch, zij was zomaar naar boven geklommen voordat de man die ons de rondleiding gaf het kon verbieden...hahaha. De oudste moet het goede voorbeeld geven hè. Daarna langs het ziekenhuis waar Jacques en ik geboren zijn, terug naar Hotel de Wereld. Van daar af te voet langs de verschillende huizen, Parklaan, Oranjelaan enz. (zie foto's) naar Roberto's huis, ff checken hoe het met de puppy's (nee J, geen familie) ging. Van daar af met het busje naar kaaimanpolder. Een zeer hobbelige weg, veel vogels gezien maar geen kaaiman. Toen we een zeer gevaarlijk uitziende brug over moesten wilde iedereen er uit (helden die Verschuurens) behalve Layona en Gerard die achter het stuur zat. Maar we konden niet veel verder komen, de weg naar het voor ons zo bekende Bladollopan was volledig dicht gegroeid. In de avond na een poging nog wat water uit de leidingen geknepen te hebben om het stof van de Silo van ons af te spoelen gingen we weer op pad naar de Gummels-huizen. Dit keer gewapend met zoveel antiemuggenspul dat zelfs wij niet meer in de buurt van mekaar durfden te komen. Onderweg kwam Thérèse nog een leraar van haar tegen (Hiwitt). Die vond het helemaal geweldig om (Anne Marie) weer te zien...hahaha. Wederom heerlijk gegeten bij Samsy. Roberto kwam ons ophalen om (in het dorp) naar kaaimannen te gaan zoeken. Halverwege viel de stroom van het hele dorp uit. Een deel is toen met hem mee gegaan en een deel naar het hotel (waar we in de buurt waren) Ze hebben nog wel kaaimannen gezien want Roberto had een of andere hoofd lamp bij zich. Na anderhalf uur op het terras van het Hotel ging het licht weer aan.
Dinsdag 9 oktober.
Na het ontbijt bij Samsy, wat proviand gehaald en naar de boten voor de boottocht naar Cupido. Daar lag in een van de korjalen een dode katachtige (waren het er niet over eens wat het was). Ricky en Hendrik waren op zijn Surinaams op tijd! De kinderen en ik in de boot bij Hendrik en de rest bij Ricky. Nadat Ricky mijn bril van de bodem had opgedoken.... gingen we op pad...op water? Al snel was de boot van Ricky niet meer te zien (deze was een stuk sneller ik bedoel dus niet dat hij gezonken was) In Cupido heerlijk genoten van het water als dat van kolakreek maar dan warmer, vissen (niets gevangen) en het mooie weer (37 graden). Om een uur of half drie maakten we aanstalte om terug te gaan. Ans maakte een misstap of kreeg een flauwte bij het instappen en maakte ons even aan het schrikken. Op weg terug was Ricky met de oudjes er weer als een speer vandoor. Na een 15 min. varen begaf onze motor het. Ik dacht eerst dat het een grapje was of dat Hendrik iets interessants (apen of zo) had gezien. Maar helaas, de motor was vastgelopen en hij had geen gereedschap bij zich, natuurlijk geen bereik met de gsm......Na een lange hete anderhalf uur kwam Ricky (met de oudjes) met een slakkengangetje terug. Ze hadden onderweg op ons zitten wachten omdat ze...... motorpech hadden.........Ricky had dus ook geen gereedschap bij zich op een schroevendraaier na. Met de twee boten en een tufgangetje naar Wageningen terug. In plaats van half vier waren we pas om half zeven terug. Vlug alle tassen en andere rommel bij mekaar geraapt en in het busje gemikt. Ondertussen was Wageningen in rep en roer dat we zo lang weg waren gebleven. Roberto stond op het punt met de boot naar ons te gaan zoeken, Samsy was al met haar dochter naar het hotel gekomen enz. Snel ons verhaal gedaan en op weg naar Nickerie. Inmiddels was het donker geworden en voor Henar met gevaar voor eigen leven (en dat van ons) haalt JP een vrachtwagen in met een werkelijk ladderzatte bestuurder. JP was het rijden even later zat, en Gerard nam het over. Helaas kwam de zatlap ons weer voorbij en een tweede keer inhalen was niet mogelijk totdat de zatlap een tegenligger die al helemaal uitgeweken was tot in de berm schampte en stopte. We hadden geen van allen ooit iemand zoveel weg zien gebruiken (in de breedte dan) In Nickerie hadden we zo een hotelletje gevonden en niet ver daar vandaan een restaurant waar we heerlijk gegeten hebben, op Gerard na dan want die vond de satésaus zo heet dat hij niets meer proefde. Op het balkon van het hotel nog wat nageborreld en naar bed.
Woensdag 10 oktober.
In de buurt naar de markt en wat gewinkeld, en weer op pad naar Paramaribo. We kwamen Nieuw Nickerie niet eens uit want er was een brug stuk. Vriendelijke mensen vertelden ons hoe we via een zandweg de brug konden omzeilen. Dat was leuk maar ook spannend want het was een heel smal hobbelig zandweggetje waar ook enorme machines en vrachtwagens overheen moesten. Verder verliep de reis erg vlot en we waren rond een uur of 5 terug. Bus uitgeruimd joggo's en vernandes (drank) op tafel en om een uur of 9 bracht Rudy ons ergens naar toe waar we heerlijk gegeten hebben. Vermoeid maar voldaan nog wat nageborreld en gebabbeld en naar bed. Iedereen (ook de kids) vond het een geweldige belevenis en was blij dat ze mee geweest waren ondanks dat het grootste gedeelte meer een herinnerings tripje was van de oud-schuurtjes. Frans er is geen moment dat we niet aan je denken, je bent bij ons, maar we missen je wel en weten hoe erg jij hiervan genoten zou hebben! We hopen dat je ''op afstand'' een beetje mee kunt genieten. We hopen en duimen voor je dat je snel weer opknept. Het is vervelend dat internet hier het niet altijd doet, maar we proberen op de momenten dat het wel werkt contact te houden en de site bij te werken. -
11 Oktober 2007 - 16:09
Frans:
Leuk reisverslag Luc.
Ik moet je teleurstellen, ik kan niet genieten van afstand, ik weet wat ik mis.
Wel geniet ik ervan dat jullie het zo naar je zin hebben en dan vooral de aanhang, want dat maakt een hoop goed.
Vandaag een rustdag zeker?
Jullie hebben hebben denk ik wat problemen met de foto's op de site zetten.
Kijk eens op www.megaupload.com. Daar kan je 500Mb aan beeld kwijt en mij de link toesturen. Dan kan ik ze hier oppakken en voor jullie op de site zetten.
Tenminste, dat denk ik.
Groetjes,
Frans -
11 Oktober 2007 - 16:51
Luc:
Nee hoor Frans, geen moeite om foto's op de site te zetten, moet uit ongeveer 1700 foto's een selectie maken, die verkleinen en dan een voor een uploaden. Ondertussen wil iedereen dat ik overal mee naar toe ga. Dus nee het gaat niet zo snel. Maar het gaat nu komen, ik weet het zeker.....denk ik? Groets, Luc -
11 Oktober 2007 - 20:47
Peggy:
Mooie foto's joh!
Ik hoop dat mijn vakantie net zo leuk gaat worden. -
11 Oktober 2007 - 20:57
Sylvia:
Zielig hè?, hoe mensen met dieren omgaan.
Jacques neem er maar één(puppy) mee hoor in je handbagage,waar er 2 eten kunnen er ook 3 eten.
kadootje voor syl als je thuis komt.
ach en dan nog de katachtige in de boot,ook zo zielig.was het een wilde boskat of toch een roofdier?
het water waar jullie gingen zwemmen,waren daar geen enge beesten????
Wel lekkere temperaturen daar zeg!!
nou hier in NL ook niet te klagen hoor met zo'n 17graden,echt mooi nazomerweer.
Frans bij jullie in Scheveningen zou het vast nog wel 2 a 3 graden warmer zijn?
Nou groetjes allemaal tot horens
-
11 Oktober 2007 - 22:38
Therese:
Peggy, wanneer ga je weg? Wij verdwijnen vanaf morgen weer voor een paar dagen.
Morgen Whitebeach, Slootwijk en misschien Lelydorrp en Waneweg, zaterdag Brownsberg en zondag 4 dagen naar de Raleighvallen.
Een hele fijne vakantie en voorzichtig.
mamski -
12 Oktober 2007 - 04:45
Peggy:
over 23 uur :) -
12 Oktober 2007 - 10:43
Peggy:
Uhm, over 15 uur :))) -
12 Oktober 2007 - 11:10
Ans:
Dag lieve Chris en Kimberly.Hier een berichtje van oma en opa uit Suriname.Het is hier heel mooi en heel warm.We hebben al heel veel gezien.Misschien kun je samen met papa en mama alle fotos bekijken.Dan zie je ons lekker zweten.Nou lieve schatten nog een week dan zijn we weer thuis dan kunnen we weer bellen dikke kus van Oma en Opa -
12 Oktober 2007 - 11:15
Ans:
Hallo Lieve Sussie.Even ook een berichtje voor jou uit het mooie Suriname.Genieten erg bekijk de fotos maar lieverd dan begrijp je wat ik bedoel.Mis je wel dag sussie liefs van ons -
12 Oktober 2007 - 11:26
Ans:
Dag Bas en Marjolein.Even laten weten dat we het erg naar onze zin hebben.Hoop dat ook jullie de fotos gaan bekijken.En geef die katten van ons maar een flinke knuffel.Hoop dat het met Vladymir beter gaat.En die Porsche gewoon gebruiken hoor Bas.Groetjes van uit het altijd warme Suriname. Ans en Jean Pierre -
12 Oktober 2007 - 14:37
Wendy:
Hey lieve mensen,
Leuk om jullie verhalen te lezen, en te merken dat jullie het zo naar jullie zin hebben. Toch jammer dat ik niet in 1 van jullie koffers kon! Nou ja, in die van layona had ik best gekunt.
Heel veel plezier nog! En kijk uit in de jungle!
Groetjes uit het Zonnige Eindhoven.
het heeft nog niet geregend sinds jullie weg zijn (Jullie mooi weer, Wij ook)
Wendy
Roland vergeet niet je pakje open te maken Kusje -
12 Oktober 2007 - 14:50
Tasha....:
Yo Tokkies...
Alles naar wens daar in Su...?
Vast wel...klinkt allemaal heel "nice" (op het dierenleed na dan)...
Maargoed....hier alvast een herrinnering aan mijn mamski en Gerard!! Vergeten jullie die bestelde Surinaamse asbak niet voor de "Allendestraat 1" ;-)
Ja, ja....ik spaar asbakken uit de hele wereld.
Veel plezier ...en niet uit de "cola"kreek drinken hè...?!!
X Tasha
P.S. Frans ...heel veel sterkte en beterschap...zonde dat je niet mee kon gaan...XXX -
12 Oktober 2007 - 20:00
Jelle En Laura:
Zo te horen hebben jullie het fantastisch! Leuk de verhalen en foto's te lezen en te zien!!....
Geniet nog lekker daar!
Kus, jel en lau -
13 Oktober 2007 - 09:18
Luc:
Hallo allemaal. Het is nu 6 uur. Iedereen is opgestaan. Om 7 uur vertrekken we naar Brownsberg. Vanavond weer terug. Groets, Luc. -
14 Oktober 2007 - 07:17
Mona:
Hallo allemaal, ik ken jullie niet maar Jacques wel, dat scheelt.
Een geweldige tijd daar gewenst met heel veel plezier.
Jacques, kan je de volgende keer Syl meenemen, ze heeft het alleen maar over jou en gaat er steeds beroerder uitzien. Niet leuk voor mij hahahahaha.
Tot gauw en een lieve groet! -
14 Oktober 2007 - 09:15
Gerard:
Hallo volgelingen van onze reis.
Ik zit nog een beetje slaperig snel iets te tikken achter de pc.
het is 6 uur in de morgen en we vertrekken over enkele minuten naar onze jungle tocht.
We verheugen ons er enorm op, en de mannen hebben besloten om zich daar de komende dagen niet te gaan scheren.
Dus het zal een barbaars karakter krijgen zo verwachten wij.
De reis verloopt tot nu toe uitermate goed en gezellig.
Gisteren zijn we dus met de bus naar brownsberg geweest, de weg er naar toe was vooral de laatste 13 km een overlevingstocht met diepe kuilen in de weg en grote dieptes aan de zijkant.
Uiteindelijk zonder kleerscheuren boven gekomen.
Daar aangekomen hebben we een prachtige wandeltocht gemaakt door het natuurpark en hebben we 2 watervallen bezocht.
Onderweg diverse dieren gezien, prachtige hagedissen,brulapen,kolibri's etc.
Na deze wandeltocht van 3 uur zijn we naar een uitkijkpunt geweest van het brokopondo meer, het zag er indrukwekkende uit.We waren ongeveer weer om 18 uur terug op onze basis in Paramaribo.
Iedereen roept me nu om te stoppen en kijg ik de opdracht om naar iedereen de groeten te doen en de mededeling dat we ook deze tocht wel weer zullen overleven. -
15 Oktober 2007 - 10:36
Dyene:
Hi,
Leuk om te zien (en lezen) dat jullie het zo naar jullie zin hebben.. en als ik zo de foto's zie, dan mis ik het wel een beetje.
Nog heel veel plezier... en ik hou jullie in de gaten! ;-)
Therese, mocht je mijn papa toevallig nog een keer zien/spreken... geef hem dan maar een dikke kus van mij en Jenay.....
Groetjes,
Dyene & Jenay
En speciaal voor Omi van Jenay.... Kus!!! -
15 Oktober 2007 - 11:54
Laura:
En zo vertrokken we om 6 uur s'ochtends. Wederom was iedereen op tijd om te vertrekken. De bus was groter en ruimer, dus iedereen zag het zitten. Er was een chauffeur, gids, extra gids en een kokkin. Eerst langs de markt om verse groenten enzo te halen. Leuke markt waar mn. Javanen en Hindostanen hun groenten, kruiden, kippen, eenden en suikerspin verkochten. Na een barre tocht door het regenwoud (veel kuilen en gevaar om vast te blijven zitten) kwamen we 7 uur later bijna aan bij de plek waar de boot zou zijn die ons verder zou brengen. Maar helaas 100 meter voor eindbestemming hadden een aantal bosnegers een blokade opgeworpen en mochten wij niet verder. Zij wilde een punt maken naar de regering. De maatschappij werkt samen met Stinasu die de toer georganiseerd heeft, mensen die vanaf dat punt met een boot de toeristen naar de plaats van bestemming brachten. Het probleem is dat dit niet de bewoners zijn die daar in het dorpje wonen. Zij verdienen er dus niets aan. Voor ons heel vervelend want wij moesten na deze lange rit omdraaien en weer door de modder terug. De gids en chauffeur hadden nog veel moeite gedaan om toch door middel van een gesprek de boslandnegers om te praten. De sfeer werdt steeds grimmeriger en zij begonnen te dreigen met wapens. Toch maar eieren voor ons geld gekozen. Op de terugweg bij een kreek wat kip en loempias gebakken op een vuurtje en maar weer eens een djogo gedronken. Toen maar weer verder om het ergste stuk gehad te hebben voordat het donker was. De dames hebben deze dag hun angsten overwonnen en gewoon wild geplast! Nog gestopt bij een dorpje, wat gedronken en geprobeert Marcel te bellen. Bij dit dorpje waren ook veel militairen die op de hoogte werden gebracht van de blokkade. Deze gaven als advies om in de bewoonde wereld een melding te maken bij de politie. Deze reageerde heel nochelant. Aangekomen bij de appartementen stond Marcel al te wachten. Overlegd wat we nu zouden doen. Met een vliegtuig naar Raleigh vallen was geen optie dit zou ongeveer 1000 euro kosten. Marcel had nog wel wat andere mogelijkheden. Uiteindlijk is het besluit genomen om met een vliegtuigje (wederom angsten overwinnen) naar Gunsi. Dit ligt aan de bovenloop van de Suriname rivier. Waar we dorpjes gaan bezoeken en stroomversnellingen. We slapen in hutjes met bedden met klamboes, dus dat komt wel goed. Ben benieuwd! Nu maar hopen dat ze geen staking of blokkade hebben bij het vliegveld. Maar dat zullen jullie wel horen. -
15 Oktober 2007 - 12:54
Layonaaaa:
Halloow lieve mensen,
Ook een berichtje van Layona, Ik heb super naar mijn zin Suriname bevalt uitstekend! Mijn vaderland.
Inmiddels heb ik al mijn doelen kunnen bereiken, vorige week zaterdag heb ik mijn tante ontmoet de zus van mijn vader en haar 4 kinderen, Felicia, Amy, Ferry en Kelly die vorige maand is geboren.
Verder ben ik naar het graf van mijn oma en opa geweest de ouders van mijn vader.
Het kerkhof zag er niet uit, slecht onderhouden zoals de rest van Suriname. Overal afval op straat en ruimen niks op!
Zonder dat ik het had gepland heb ik wederom mijn vader ontmoet, ging best okee, gelukkig was Donovan en mijn tante Salcia erbij. Hij was heel blij om mij te zien!
Aanstaande vrijdag zal ik samen met Jean-Pierre, Ans, Jacques, Maurice en Donovan terug naar het koude kikkerlandje komen brrr... maar nu eerst met het russisch vliegtuigje naar Gunsi hopen dat deze keer wel alles goed gaat!
-
15 Oktober 2007 - 13:13
Tasha....:
Fa -wakka Su-gangers
Mi gado....
Doen jullie wel voorzichtig?
Jammer van die blokkade....en eng natuurlijk!!
Als ik mee was geweest had ik ze ff een poepie laten ruiken .....Kung-Fu-Fight-end natuurlijk!! ;-)
Layona, ik weet niet of ik op Schiphol kan zijn als jullie terugkomen uit Su...Ik heb namelijk dan net een nachtdienst achter de rug tot 04:30.
Dan ben ik natuurlijk helemaal brak....
Geniet nog ff de laatste dagen.....
Mo sjie laterssss....
X Tasha
-
15 Oktober 2007 - 13:16
Tasha....:
Niet te veel foto's van ongedierte maken hoor....Anders ga ik nooit naar Suriname gaan!!
X Tasha -
17 Oktober 2007 - 19:59
Hans En Ymke:
Sjonge jonge, Heimwee! en wat hebben jullie al veel gezien en gedaan en toch zo heel andere dingen dan wij.
Dat maakt het voor ons ook wel heel leuk om te zien en te lezen.
Al een beetje aan de warmte gewend? We zijn benieuwd naar de volgende avonturen en foto's.
Hoe smaken de djogo's en alle andere lekkere dingen daar?
Tot het volgende bericht!
Groetjes,
H en Y -
18 Oktober 2007 - 08:38
Tasha...:
Hoi mensjes...
Hoe was het vliegtuigje?
Hebben jullie het overleefd??
-
18 Oktober 2007 - 09:35
Therese:
We hebben de vliegreis overleefd, maar Ans en Laura waren op de heenreis echt niet happy. Ans heeft vliegangst en Laura hoogtevrees. De djogo's smaken uitstekend. Ze moeten allemaal bij thuiskomst naar de Jellinekkliniek haha.
Vandaag is het JP's beurt om verslag te doen maar vannacht waren ze aan het nachtbraken, dus voorlopig zit het er niet in. Vandaag vertrekt helaas de eerste groep.....toen waren er nog maar 5. Tasja, voor jou hebben we héle leuke foto's van jouw lievelingsdieren. -
18 Oktober 2007 - 10:51
Tasha.....:
Oh, gelukkig....jullie hebben t overleefd.
Mam, ik hoop dat je zwarte panters bedoeld....!!
Zoniet, ......wil ik de pica's NIET!! zien.....!!
X Tasha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
