Marienburg vrijdag 261007

Hij gaf een rondleiding en begon met het treinstel. Deze trein zorgde ervoor dat het suikerriet van de plantage in de fabriek terecht kwam. Hij liet ons nog een werkende wissel zien, maar door de spoorlijn groeiden hoge amandelbomen.
In de fabriek aangekomen liet hij ons 3 persen zien in een grote hal. Deze werden gebruikt om het sap uit de suikerriet te persen. Dit sap werd opgevangen in een grote bak en de pulp die over bleef werd gebruikt om stoom op te wekken om de machines te laten draaien. De as die dáárvan overbleef werd gebruikt voor de wegen.
Het sap werd gekookt en er bleef een stroperig mengsel over, melasse. Dmv een centrifuge werd er suiker en sap verkregen. De sap verdween naar de destilleerruimte waar er rum van gemaakt werd. Dit werd opgeslagen in tanks en voorzien van een zegel door de douane, want hierover moest belasting worden betaald.
Vervolgens werd het in grote vaten gedaan waarin het 9 maanden moest rijpen. Productie was in goede tijden ongeveer 1 miljoen liter op 8000 ton suikerriet.
In deze tijd werkten er ongeveer 2000 man op de plantage en in de fabriek (1975). In 1977 heeft Black Cat rum nog de eerste plaats gehaald ter wereld voor beste rum. In 1985 is de fabriek gesloten door slecht management. Alle werknemers werden ontslagen en tot nu toe hangen ze maar wat bij hun huisjes rond. Er is geen werk op de eens zo bloeiende plantage.
Black Cat en Marienburg rum bestaan nog, maar worden in de stad gebotteld en van rietsuiker uit het buitenland, o.a. Brazilie.
Na de rondleiding zijn we teruggegaan naar de stad, ff gedoucht en verfrist weer op weg op zoek met de foto in de hand naar het oude huis van opa en oma.
Uiteindelijk hebben we het gevonden en de dame was verguld met de foto die ze mocht houden.
Wij mochten het huis bekijken. Ze verhuren nu de kamers omdat de vrouw des huizes de trap niet meer op kan. Ze hebben hun verblijf nu oner het huis gebouwd.

Daarna gingen we op zoek naar 's Landshospitaal. We zijn nog even Marcel gaan groeten en bedanken en toen naar het hospitaal. Weer een mannetje in uniform die moeilijk deed. De fietsen mochten niet op het terrein, de camera moest IN de tas. We mochten geen foto's maken en eigenlijk mocht ik niet eens gaan kijken. Het nieuwe gedeelte zag je wel, maar het ging mij om het oude gedeelte. Toen ik de man vroeg of hij dan met mij mee wilde lopen en Gerard bij de fietsen bleef wi;de hij dat, zij het met tegenzin, wel doen.
Zo heb ik dan toch nog het oude gedeelte gezien. De helft was geschilderd en de rest zou volgen. Ze waren bezig te renoveren.

Zaterdagochtend hebben we nog geshopt en 's middags de rest ingepakt. Om kwart voor drie kwam de taxi. Wij wilden nog even langs Woodrow.
Bij Woodrow aangekomen zat daar ook zijn moeder. Hij zei dat hij iets later naar Zanderij zou komen om wat spulletjes voor Jenay mee te geven die hij op Zanderij zou kopen.

Op Zanderij, terwijl wij aan het wachten waren, nog voor de laatste keer telo en sate gekocht. De telo was zóveel dat ik de sate maar aan Woodrow heb meegegeven.

Na een voorspoedige vlucht, veeeeeeeele controles later eneindelijk een treinkaartje .....gekocht toen...........reden er geen treinen.
We moesten met de bus naar WTC en dan op de trein. Vreselijk met al die zware koffers. We waren doodmoe, maar niet van de vliegreis.
Om kwart over elf eindelijk de sleutel in het slot.
THUIS...........EN IJSKOUD.

Hallo fam. Verschuren,
Bij toeval kwam ik gisteren op jullie site.
Wat een geweldige reis hebben jullie gemaakt!
Ik ben bezig met de voorbereidingen voor de reis die we in mei 2008 willen gaan maken naar Suriname, samen met mijn vrouw en jongste dochter.
Mijn dochter wil heel graag Wageningen zien en ik heb haar al laten weten dat ze er niet te veel van moet verwachten.
Roberto woont tocht in Wageningen? Heeft hij er geen guest house?
Misschien hebben jullie nog tips voor ons?
Hartelijke groeten :Henk

Hallo Henk,
Waarom wil je dochter persé naar Wageningen? Komen jullie ook uit Suriname? Roberto woont daar wel, maar heeft geen guesthouse. Jullie kunnen bij hotel de Wereld logeren, maar het is absoluut geen hotel met een ster. Als er iemand water gebruikt heeft de ander niets. Je kunt er niet eten. Er is wel een dame van buiten het hotel die de cathering verzorgt (bij haar thuis) en dat was echt fantastisch goed.
Tips? Als ik jullie was zou ik zeker het binnenland ingaan, bijv. Boven Suriname.
Wij zijn met Amar's Tours gegaan en die was erg goedkoop en goed. Toen wij door een blokkade van de boslandcreolen niet naar de Raleighvallen konden gaan en weer 7 uur terug moesten rijden met een bus over een vreselijke weg heeft hij gezorgd dat wij de volgende dag per vliegtuig naar boven-suriname konden gaan en een geweldige tijd hebben gehad.
Veel plezier met de voorbereidingen.
Eventueel kan ik jullie het adres en telefoonnummer geven van de manager, Marcel Chandoesing.

Hallo Therese,
Ik heb jaren op Wageningen gewoond. Bij het pompgemaal, (Fam. Kist-Loor)
Je broers ken ik ook, Roberto is een schoolvriend.
Vandaar dat we graag naar Wageningen willen.
Het binnenland van Suriname vinden we heerlijk om te vertoeven.
We zijn bij Brownsberg geweest, Tonkaeiland, Jaw,Jaw, Ralleighvallen, Galibi etc.
De site van Amar's tours heb ik gevonden maar liever gaan we voor een georganiseerde rondreis.
Groet: Henk

Hey Henk,

Leuk wat van je te horen. Ik kan me herinneren dat ik destijds een keer de fout gemaakt heb om tegen jou te knikkeren. Ik was in een oogwenk van mijn knikkers af. Ik begrijp dat je al eerder terug bent geweest. Dit was voor mij de eerste keer in 36 jaar. En wageningen is inderdaad niet veel meer (wel groter geworden), maar het was toch wel leuk om alles weer te zien. Vandaar uit kun je ook boottochtjes regelen. Wij zijn de Marataka op geweest, naar Cupido.
Jullie zullen vast wel genieten.

Groetjes Jean-Pierre

wat een mooie foto's en verhalen,ik heb ervan genoten.

veel groeten Monique (uit Frankrijk)